Een tweetal weken
geleden kwamen we aan in Cuzco, een zeer mooie & grote koloniaalstad waar
het wemelt van de toeristen. Het geldt hier als uitvalsbasis voor een bezoek
aan de Machu Picchu. Dat heeft ook zijn voordelen, zo was het genieten van
lékkere koffie en croissants. Via CouchSurfing maakten we kennis met de
sympathieke Chris & Conny, een Oostenrijks koppel die een juicebar &
hostel runt. Voor kost & inwoon hielpen we hun hostel te renoveren en
schilderden we enkele dagen vlijtig deuren. Zo probeerden we het extra-budget
die we voor de Machu Picchu nodig hadden bijeen te sprokkelen.
Ondanks onze
arbeidsijver probeerden we toch enkele van de toeristenmachines te ontlopen.
Niet enkel wegens de overdreven hoge prijzen, ook omdat het op eigen houtje
spannender, leuker en relaxter is. We namen niet de directe chicqué-trein uit
Cusco, maar cruisden met overvolle, openbare collectivo’s van dorp tot dorp,
zodat we ten volle van het heilige dal konden genieten (dit grote dal moet qua
natuur zowat de mooiste omgeving zijn waar ik me ooit in bevond). We maakten ontspannende
stops in Ollantaytambo (mooie kleine kassei-straatjes, coole Inka-ruïnen),
Pisac (grote artesania-markt) en Santa Teresa (deugddoende Thermaal-baden langs
de rivier). Deze dorpen worden niet overlopen, zijn rustig & gezellig. Het geeft
een comfortabel gevoel de tijd te hebben om deze te vereren met een bezoekje.
Goed, niet alles was
relaxed. Het laatste stuk richting Aguas Calientes (dichtste dorp bij MP) is er
geen weg en wandelen we 21km in een uur of zes. De laatste rechte lijn volgt
men 13km lang de spoorlijn en de rivier recht door de jungle. Prachtig, maar
vermoeiend. Een eerste blik op de MP wordt gefotografeerd, zij het nog van zeer
ver. Morgen beklimmen we de berg om de zowat bekendste ruïnes van de wereld te
bezoeken. Ik voel me als een eerste communicant voor zijn grote dag. Ondanks
het feit dat ik er voordien wat sceptisch tegenover deze “attractie” stond.
Op de dag zelf sta
ik om 5u op en loop voor dag en dauw een uur lang trappen hoog naar de ingang,
waar Inga me opwacht met ontbijt. Ofwel overdrijft iedereen als ze over die
trappen spreken, ofwel nam ik teveel koka-blaadjes in mijn mond. Het gaat in
elk geval véél vlotter als verwacht. Toch vraag ik me geregeld af waarom die
Inka’s in godsnaam hun stad per sé zo hoog moesten bouwen. Als we door de
ingang zijn is het eerste uitzichtspunt direct het bekende foto-beeld die
iedereen wel al eens gezien heeft. Fenomenaal. Indrukwekkend. Alle cliché’s
kunnen rustig bovengehaald worden. Het is won-der-mooi. Mede dankzij de ganse
tocht daarheen en de verbluffende omgeving van het heilige dal. Ondanks de vele
regenbuien & de nevel is dit een superdag en een prachtige ervaring. We blijven
een tiental uren boven en verdwalen door de schitterend bewaarde ruïnes,
picnicen en maken een foto of duizend. ’s Avonds komen we kletsnat, doodmoe,
hongerig & zéér tevreden terug in Aguas Calientes.
Ook voor de terugweg
naar Cuzco nemen we onze tijd. Ditmaal niet enkel omdat we graag op’t gemak reizen,
maar ook omdat de natuur nog wat voor ons in petto heeft. Verschillende aardverschuivingen
versperren de weg. De vele regenval zorgt voor een te hoog waterpeil en enkele
watervallen die normaalgezien rustig over de weg vloeien, stromen nu
metershoog. Een uur later is het peil weer normaal, maar moeten we nog even
wachten op een bulldozer die het meegekomen puin (stenen blokken, stukken boom,
..) opruimt. Navraag bij de chauffeur wijst uit dat dit ongeveer één maal per
jaar voorkomt. Spectaculair om te zien was het in elk geval!
Terug in Cusco deden
we enkele dagen niets meer als eten & rondwandelen in deze mooie stad. Als
beloning voor mijn ochtendlijke klimtocht richting MP trakteerde Inga me met de
plaatselijke specialiteit, Cuy al horno. Cavia in de oven. Zo’n ganse cavia op
een bord ziet er misschien wat luguber uit, het smaakt vooral naar een sappig
stukje kip. Lekker! Het werken hebben we ondertussen opgegeven, we zijn het
niet meer gewoon. Straks nemen we afscheid van Chris & Conny en stappen we
op de nachtbus richting Arequipa. Daar zou iets met canyons te bezichtigen
moeten zijn!
Een laattijdig
vrolijk pasen voor allen,
Kenneth
PS: Sorry van de
vele superlatieven, normaal ben ik er zelf ook niet zo’n fan van. Na dit
bericht probeer ik weer normaal te schrijven. Beloofd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten