Dit zijn de eerste
woorden uit onze reisgids. Na bijna twee maanden Colombia kan ik deze enkel
beamen. Het was een fantastische eerste bestemming van onze trip in
Zuid-Amerika. Ondertussen schrijf ik vanuit Ecuador’s hoofdstad, Quito.
De laatste week in
Colombia hebben we verbracht in San Agustin en in Mocoa. In San Agustin werden
te voet, te paard en per jeep opgravingen uit lang vervlogen beschavingen bezocht.
Wat mij het meest zal bijblijven:
- - mijn
eerste ervaringen op het paard ‘Pirata’ en bij talloze pauzes genieten van
verse vruchtenshakes, berglandschap, galoperen, organische koffie en hier &
daar wat oude cultuur opsnuiven;
- - het
dansen, bier en Aguardiente drinken met de plaatselijke jeugd, tot de bar na
een politie-inval gesloten werd;
- - onze
hostel-eigenaar Humberto (postuur Danny De Vito) die buiten talloze normale excursies ook een
“secret-tour” in aanbieding had.
Mocoa dan, deze stad
wordt ook de poort tot de Amazone genoemd. Na verblijven bij parelwitte
stranden, in grootsteden, bergketens en dalen een ideale plaats om Colombia uit
te zwaaien. Met iemand uit Izegem en Beernem kwam ik er ook voor het eerst
Belgen tegen. In Mocoa hebben we vooral gezwommen in de rivier, in “natural
pools” bij watervallen en bezochten we “el fin del mundo”. Het einde van de
wereld bereikt men als men zich anderhalf uur een weg baant door de jungle, dan
stopt alles abrupt bij een grote waterval (80 m) en is er geen doorgaan meer
mogelijk. Mooi mooi mooi. Na drie dagen genieten van de natuur (en bij het
opstaan chillen in de hangmat met bananen in aanslag, wachtend op kleine
aapjes) was het tijd voor de andere kant van de medaille. Er is van daar namelijk
maar één weg richting grens: “el trampolin de la muerte”..
Deze route is
volgens onze reisgids een van de slechtste wegen van het continent. In een
vijftal uur legt men 100 kilometer af, gaat men over twee bergketens en ziet
men vlak naast zich telkens een afgrond van enkele honderden meter. Dit alles
terwijl men eigenlijk na elk uur de autovering zou mogen vervangen wegens
gebrek aan asfalt. In het begin deed ik het in mijn broek bij elk houten
kruisbeeld die we tegenkwamen maar na
dit halfuurtje onrust is het vooral genieten en herontdekken waarom ik deze
busreizen zo leuk vind. Het gevoel van onderweg te zijn, genieten van het zicht
op indrukwekkende bergen, dalen & wegen, wat lezen, muziek luisteren,
plannen maken voor de komende dagen,...I like!
Een overnachting in
het lelijke Pasto later staan we aan de grens aan te schuiven voor een nieuwe
stempel in ons passport. Bienvenido en Ecuador! Eerste stop hier is Otavalo
(2550m boven de zeespiegel), waar elke zaterdag een reusachtige markt
plaatsvindt. Niet enkel alle marktpleinen staan vol handwerk, groenten, fruit,
dieren, leder,...-kramen – en eten ! –, ook zo goed als elke zijstraat doet dan
dienst als marktplein. Verder bezochten we enkele kleine nabijgelegen dorpen,
een roofvogelreservaat en de laguna de Cuicocha (een groot meer op +3000m
hoogte, in de kraters van een vulkaan met enkel bergen en vulkanen errond).
Mijn eerste
indrukken van Ecuador zijn – ik val in herhaling, sorry – alvast zeer positief.
Het overgrote deel van de bevolking is – in tegenstelling tot de Colombianen –
indigeen. Kokette oude dames dragen mooie traditionele kleding, de mannen nog
steeds poncho’s en cowboyhoeden. De Andes-gebergten blijven prachtig
(jammergenoeg is het met momenten ook bibberen..). Het eten is lekker en vooral
gevarieerder als in Colombia, de gebakjes niet zo droog. Ik denk dat we
binnenkort de koude ontlopen en terug het strand opzoeken om te leren surfen
tijdens de kerstperiode. Meer, nieuwe of aangepaste indrukken volgen binnen een
weekje, als we hier wat langer zijn!
Geniet van de komende
kerst(markt)periode, hasta luego,
Kenneth
PS: Ecuadorianen
zijn zowaar nog kleiner als Colombianen. Schattig!
PPS: Waar het in
Colombia vanzelfsprekend was dat elk hostel een snelle Wifi-verbinding had is
dat hier helaas zeer traag of niet aanwezig.
Wat leuk om allemaal te lezen, maatje. Erg leuke foto's ook.
BeantwoordenVerwijderenVeel plezier nog daar. Tot een volgend berichtje, Annelies x