Chaos in Bogotá,, chillen in Villa de Leyva

Hey ho! Tijd voor een nieuw teken van leven. Ondertussen hebben we het roer een klein beetje omgegooid en zijn we na onze stop in Bogotá terug richting noorden getrokken. We verbleven nog enkele dagen in het rustige Villa de Leyva en zijn nu sinds enkele uren in San Gil, die vooral gekend is om zijn outdoor-sports en euh, gegrilde mieren. Daarover volgende week meer!

Bogotá (check "la Candelaria, Bogotá" op maps.google.com voor de locatie) wordt bij backpakkers vooral omschreven als vuil, onsympathiek en koud. Een plaats waar men overnacht bij aankomst in Colombia en het liefst zo snel mogelijk weer verlaat. Onze eerste indruk (en ook de laatste in omgekeerde richting) was in elk geval total chaos. Het is zo goed als onmogelijk de juiste bus richting centrum te vinden en een taxi nemen is kostelijk, vooral omdat Colombia’s hoofdstad met zijn 8,5 miljoen inwoners gigantisch groot en retedruk is. Niettegenstaande, vergeet deze enkele uren chaos en je komt terecht in een heerlijk levendige metropool. Het oude centrum is niet zo mooi gerenoveerd als pakweg Cartagena, maar met zijn straatleven, grafiti’s, kunstgalerijen, pubs en restaurantjes veruit de leukste grootstad waar we tot nu toe in waren. Doordat Bogotá op 2600m hoogte ligt is het er na zonsondergang wat koud, toch blijken een lange broek en een pull voldoende om niet te bevriezen.

Een deel van het centrum is altijd autovrije zone. Daar lopen dan ook, ruim geschat, net zoveel straatverkopers rond als in alle andere steden samen. De Oblea’s (gevulde koeken met wat men wil, chocolade, slagroom, kokos, bessen, ...), brochettes, vruchten(sappen), empanadas, hot-dogs, hamburgers, broodjes, ijsjes... laten zich wederom smaken. Ooit verander ik in een mango, dit terzijde. Deze autovrije straat is ook een paradijs om te fietsen, skate/longboarden en skeeleren. Men vindt hier elke tien meter van belachelijke (mensen die hun spieren tonen voor geld) tot zeer goede (jonge reggea-groepjes) animatie. Enfin, vervelen gaat het niet. Als kers op de taart geldt op zondagen in een totaal van 120km straten een verbod op auto’s. I like Bogotá!

Cultureel heeft deze stad ook heel wat te bieden. Helaas zijn we drie dagen te laat aangekomen om Gogol Bordello live aan het werk te zien. We hebben er het Botero museum bezocht (another dikke Jezus gespot, yeah!), het uitzicht genoten vanop het hoogste gebouw in het land (196m), taart gegeten in een armere achterbuurt, donker brood gevonden (!!), goeie vegetarische (opnieuw “!!”) schotels gegeten in kleine restaurantjes en Poker-pils gedronken in nog kleinere Art-galleries. Tijdens onze laatste dag deden we nog een zeer aan te raden stadsrondleiding per fiets (serieus, sommige mensen kunnen het écht niet, fietsen, en vielen zonder enige aanleiding) en we speelden de nationale (café-)sport “Tejo”. Een soort primitief darts-spel. Met een steen moet men kleine envelopjes met buskruit, bevestigt in een bak klei, raken twintig meter verder. Als je een envelopje doet ontploffen, en je steen blijft in het klei hangen heb je gewonnen. De verliezer betaalt het bier. Niemand van ons slaagde er in te scoren.

Villa de Leyva (opnieuw, Googlemaps voor locatie), een viertal uur buszitten verder, is dan weer compleet het tegenovergestelde. Na een zestal dagen gezellige drukte en big city life was de kalmte en rust die dit dorp uitstraalt deugddoend. Veel is er niet te zien. De Plaza mayor is de grootste van Colombia maar ironisch genoeg loopt men hier geen enkele straatverkoper tegen het lijf. We bezoeken enkele watervallen, kopen vruchten op de plaatstelijke groenten & fruitmarkt, genieten van de wondermooie natuur en ontdekken dat liften in Colombia best gemakkelijk en vlot kan verlopen.

Tot slot nog enkele bedenkingen..

Bruno uit Argentinië gaf ons volgende tip. “Je kan langer reizen door te werken in mijn land. Koop gewoon enkele spulletjes in en verkoop ze dan op straat”. Thanks Bruno!

Enkele Couch-Surfing-hosts voor Cali volgende week werden nu al gezocht en gecontacteerd. Besparingen zijn op til als we hier wat outdoor-sports willen beoefenen!

Mijn cursus prijsonderhandelen begint zijn vruchten af te werpen. Daar waar ik dat in het begin niet altijd durfde is er nu geen enkele vorm van schaamte meer. Enkele van mijn laatste successen: kamer van 60 naar 40.000 pesos per nacht, kamer van 40 naar 30.000, busrit van 30 naar 20.000 per persoon, en de laatste hier in San Gil, kamer van 40 naar 25.000 per nacht. (Oh ja, en een geschilde mango van 2.000 naar 1.500 pesos). Ik begin het zowaar een leuk spelletje te vinden! (en in vergelijking met andere backpackers hebben we zelfs meestal “la habitacion mas economica”, woo hoo!)

Hasta la vista,

Suerte,

Kenneth

PS: Iemand een poncho uit lama-wol om de komende winter door te komen?

2x Bogotá.





2x the streets of Bogotá.

2x "Tejo".


2x Villa de Leyva


Liften in Colombia, bèja!